BOEKPRESENTATIE
Op 3 maart vindt de boekpresentatie plaats van de debuutroman
" De verzonken jongen" van Jan Vantoortelboom.
Prometheus zet in op een feestelijke avond met  een inleiding door redacteur
Sander Blom van Uitgeverij Contact, een kort interview, wat voorleesstukjes,
hapjes en een drankje en dat alles muzikaal omlijst.
De vrijkaarten voor deze avond zijn inmiddels ‘uitverkocht’.

JAN VANTOORTELBOOM
Geboren: Torhout (België), 29.07.1975
Opgegroeid: Elverdinge (West-Vlaanderen)
Studies: Germaanse filologie – Universiteit Gent & TCD
Woonplaats: Ossenisse (Zeeuws-Vlaanderen)
Status: Gehuwd 
Beroep: Docent Engels (Hogeschool Zeeland)
Favoriete boeken: The Ginger Man (Donleavy), A Star Called Henry (Doyle),
Reis naar het einde van de nacht (Céline), A Long Long Way (Barry)

Belg. West-Vlaming. Elverdingenaar. Dromerige eenzaat van nature, feitelijk.
Geboren in 1975, te Torhout, tijdens een zomernacht die klam en driftig van de muggen moet zijn geweest. Om twee uur 's nachts, ongeveer. Dat meent hij zich te herinneren van één of ander beduimeld document. Kamer 13 volgens de overlevering. Zijn moeder heeft hem dat nog verteld. Of hij moet het hebben gedroomd, want zij is nu al zo lang dood. Al bijna twintig kruipende jaren.
In de kleuterschool moest hij bidden als straf.
Het basisschooltje te Elverdinge kende vele geheimen. Een oude, krakende trap onder een stoftapijt, die draaide naar een donker oog. Een daldiepe beerput onder de jongens wc die op een morgen bloot lag. De poten van een dode vogel gevlochten door de ketting van de bel. En later. Tafelbier dat steeds maar weer verdween.
Op het Sint-Vincentiuscollege te Ieper leerde hij niet af te dromen, ondanks de enthousiaste sabotages van het korps der leraren.
Aan de Universiteit Gent bloeide hij op zijn manier: genadeloos ongenaakbaar. De zes mooiste luie en lege maanden van zijn studentenleven gesleten in Dublin, Upper Rathmines Road 60.
Tot hij, terug in Gent, zijn vrouw leerde kennen. Het startschot van zijn leven zoals hij het nu kent. Anders. Vol. Samen. Meegesleurd door een rivier van beminde gevoelens. Door het oog van een orkaan gekropen toen zijn kinderen werden geboren: Luka en Romy.
Bomen heeft hij geplant: platanen, treurwilgen, wilde kastanjes, ...
En nu. Het Arabische spreekwoord compleet:
‘Geen leven van een man is compleet als hij geen boom heeft geplant, geen boek heeft geschreven en geen zoon heeft gemaakt.’

DE VERZONKEN JONGEN
Flaptekst: Zorgeloos en beschermd. Zo gaan Stoffel en Bert Vanheule door het leven in het West-Vlaamse dorp Elverdinge. Moeder is huisvrouw en vader werkt als mecanicien in de autobussenloods te Ieper. Elke zondag gaat het gezin plichtsgetrouw op bezoek bij grootvader Victor, indertijd de beste soldaat van het dorp en de enige buitenwipper die het café ’t Pompkot’ heeft gekend. Victors gezicht is in tweeën gepleten door een litteken en het is die ‘krijtlijn’ die Stoffels verbeelding voedt. Echter, door de lastige vragen en
vlijmscherpe blikken van de dorpsgenoten nestelt zich een onrust in Stoffels hart. De dag voor kerstmis wordt er een brief bezorgd die leidt tot ontzetting bij zijn ouders, en grootvader verhangt zich zelfs in de oude schuur. Als moeder ook nog eens door ziekte komt te sterven valt het doek voorgoed voor het onbezorgde leven van de broers.

Fragment: Ik fietste op mijn gemak verder door de dreef, tot ik in de Vlamertingestraat eindigde, om daar een scherpe bocht naar rechts te pakken. Een grijze Jeep claxonneerde ongedurig toen ik net iets te veel naar het midden van de weg zwenkte. De chauffeur stak zijn vuist op en ik zag zijn lippen woorden vormen toen hij voorbijraasde. Een soort van nijdig onderwaterlied van een bebaarde zeemeerman, een ballade voor dove mensen. Even later parkeerde ik mijn fiets vloekend tegen de zijgevel van de beenhouwerij. Er stonden wel zes vrouwen te wachten. Het koper van de deurbel klingelde overdreven en alle hoofden wendden zich om.‘Ah, Stoffeltje!’ zei de slagerin. Ik bloosde...